پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

تصور اولیه بر این است که سقوط بشار اسد از دو جهت از دست دادن یک هم پیمان استراتژیک و دوم ، از دست دادن گذرگاه انتقال نیروها و تجهیزات به حزب‌الله و دیگر گروه‌ها در منطقه، برای ایران ضربه بزرگی محسوب می شود. این در حالی است که ایران از قبل ، سناریوهای عبور مدیریت شده از سقوط احتمالی اسد را طرح ریزی کرده بود. این سناریوها در طیفی از دست یابی به مسیرهای جدید حمایت، باز تعریف هم پیمانان منطقه ای جدید، باز تعریف حمایت ها از گروه های درگیر در سوریه و مواردی همانند است. همچنین لازم به توضیح است که هزینه‌های حمایت ایران از گروه‌های مقاومت در منطقه، همواره با بزرگ نمایی در هزینه و یا کوچک شماری دستاوردها، مورد توجه منتقدان بوده است. اگر چه چنین هزینه‌هایی را همه کشورها برای حفاظت از امنیت ملی خود می‌کنند. طرح ریزی های جدید ایران به دو مولفه اصلاح و تقویت رابطه حاکمیت مردم در داخل و بازتعریف رابطه دوست- دشمن- هم پیمان استراتژیک در خارج، استوار است. برخی از سیاسیون ایرانی نیز معتقدند که ایران سیاست صبر و انتظار را در خصوص وقایع سوریه در پیش گرفته است .در زمان وزارت صالحی، اما یک اقدام مهم درباره سوریه رخ داد و آن طرح چهار ماده‌ای برای «حل سیاسی» بحران سوریه بود .کلیات طرح چهار ماده‌ای عبارت بود از: ۱. گفت‌و‌گو‌های فراگیر سوری _سوری جهت تشکیل حکومت وحدت ملی؛ ۲. تعلیق گام به گام درگیری‌ها و تحقق اشتی ملی؛ ۳. انتخابات مجلس مؤسسان و تدوین قانون اساسی جدید؛ ۴. رفراندوم قانون اساسی و شکل گیری نهاد‌های دائمی سوریه .

داود فیرحی پس از دو دهه تاملات و تدبرات الهیاتی جهت آشتی سنت با تجدد این روزها شیفت نظری‌اش را در مورد مساله الهیاتی ایران تجربه می‌کند. او در پروژه جدیدش به نوعی از متافیزیک روی برگردانده و به فیزیکالیسمِ مشکله ایران متمایل شده است. از همین رو این استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران دولت ایرانی را در کانون تاملات تئوریک خود قرار می‌دهد. سررشته این شیفت نظری بیش از هر چیز به تحقیقات دو ساله اخیر وی در مورد تاریخ ایران به‌ویژه در قرن نوزدهم بازمی‌گردد. او در این پروسه پژوهشی خود بی‌واسطه به سراغ نص می‌رود، اما این بار نه نص مقدس که نص حاصل‌شده از تدبرات منورالفکران ایرانی؛ همان روشنفکرانی(سوته‌دلان) که در دو سده گذشته همواره دغدغه اصلاح کژکارکردی سامان سیاسی در ایران را داشته‌اند.

گفتمان وحدت اسلامی در کشور ما در هر سه سطح بینش، دانش و منش، دچار مسائلی اساسی است. مسائلی که نشان می‌دهد اقدامات انجام شده برای حل آنها غیرموثر بوده‌اند و شایسته است که متولیان و دلسوزان این عرصه، نسبت به عملکرد خود بازخوانی جدی‌تری داشته باشند.